รู้จักกันในนามว่า "ดงไปซัง" ซึ่งเป็นมหาวิหารหลักของนิกายเซนริญไชโจ (臨済宗大徳寺派) 
ในปีที่ 4 ของสมัยโชวะ (1315) ในตอนปลายของยุคคามาคุระ ได้มีการก่อตั้งโดยพระอาจารย์ซูโฮ มโยชโอ ซึ่งได้รับการบริจาคจากคุณอาจารย์อาคามัตสึ เอนชิน ผู้พิทักษ์แถบปันคิว (播州) หลังจากนั้นได้รับการสนับสนุนอย่างสูงจากจักรพรรดิฮานาโซนและจักรพรรดิอินาลวะ ทำให้เปิดเป็นวัดหลวงของทั้งสองราชวงศ์
ในยุคมุโรมาจิ วัดประสบกับความเสียหายจากสงครามโอชิน แต่พระอาจารย์อิคคิวได้ทำการฟื้นฟู 
ในยุคโมโมยามะ โทโยโทมิ ฮิเดโยชิได้จัดการพระราชพิธีศพของโอดะ โนบุนางะ และได้สร้างศาลาที่เรียกว่าโซมินอิน พร้อมทั้งบริจาคที่ดินวัด ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นให้กับการสร้างอุโบสถโดยบูชาผู้บัญชาการสงครามในยุคนั้น ทำให้วัดเจริญรุ่งเรืองอย่างสูงสุด
วัดใหญ่แห่งนิกายเซนริซาอิ ซึ่งมีชื่อเรียกว่าภูเขามังกร宝山 สร้างขึ้นในปี 1315 ในช่วงปลายยุคคามาคุระ โดยได้รับการสนับสนุนจากอาคามัตสึ เอนชิน ผู้พิทักษ์จังหวัดบันชู และได้ก่อตั้งโดยอาจารย์โซมมุเคียว ไมเคียว หลังจากนั้นได้รับความเลื่อมใสจากจักรพรรดิฮานาซึโนะและจักรพรรดิ โกไดโกะ ทำให้กลายเป็นวัดที่มีพระประสงค์จากทั้งสองราชวงศ์ในภายหลัง

ในช่วงยุคมุโรมาจิ วัดนี้ประสบความเสื่อมโทรมจากสงครามโอชิน แต่มีพระอาจารย์อิคิวได้ฟื้นฟูวัดขึ้นใหม่ ในช่วงยุคโมโมยามะ โทโยโทมิ ฮิเดโยชิ ได้ทำพิธีศพให้โอดะ โนบุนากะ และได้สร้างศาลารวมทั้งบริจาคที่ดินวัด เพื่อรำลึกถึงโนบุนากะ ซึ่งทำให้มีการก่อตั้งศาลาวัดอันมากมายจากเหล่าขุนศึกในช่วงสงคราม นำไปสู่ความรุ่งเรืองอย่างสูงสุดในเวลาต่อมา
เป็นศูนย์กลางของนิกายรินไซที่เรียกว่ารูปแบบของ龍宝山 มีการก่อตั้งขึ้นในปีที่ 4 ของยุคโชว (1315) โดยการบริจาคของอาคามัตสึ เอ็นชิน ผู้ปกครองในแคว้นบันชู โดยมีมหากระบี่แห่งสะโตโคเซ็น มะโช ที่เป็นประธานในการก่อตั้ง ในภายหลังได้รับการสนับสนุนจากจักรพรรดิฮานาโซน และจักรพรรดิโกไดโก และได้กลายเป็นวัดที่ได้รับพระราชหรืออธิการจากทั้งสองยุครวมกัน

ในช่วงยุคมุโรมาจิ วัดได้ถูกทำลายจากสงครามโออัน แต่พระอาจารย์อิคคิวได้ทำการฟื้นฟู จนกระทั่งในยุคโมโมยามะ โทโยโตมิ ฮิเดโยชิได้ทำพิธีศพให้กับโอดะ โนบุนากะ และได้ก่อตั้งโซกิอินเพื่อตอบแทนการบูชาต่อโนบุนากะ นอกจากนี้ยังได้บริจาคที่ดินวัด ซึ่งทำให้เกิดการก่อตั้งตระกูลซามูไรสมัยเซนโกคุหลายตระกูล และวัดได้รับความเจริญรุ่งเรืองอย่างมากในขณะนั้น
วัดไดโทคุจิในมหาวิทยาลัยเผ่ารินไซตั้งอยู่ที่ภูเขาเรียวฮะโบเซ็น
วัดนี้ก่อตั้งขึ้นในปีที่ 4 ของยุคโชวะ (1315) โดยการบริจาคของอะคามัทสึ เอนชิน ผู้พิทักษ์แห่งบันชู โดยมีคุชชิที่ชื่อว่าโซมุ เนียวโช การเรียนรู้ฝึกพระในสมัยนั้นได้รับความเมตตาจากจักรพรรดิฮานาโซน และจักรพรรดิโกไดโกะ ทำให้วัดนี้กลายเป็นวัดที่มีพระราชโองการของทั้งสองยุค
ในยุคมัตซูริว วัดนี้ประสบความยากลำบากจากสงครามโออิ น แต่พระอิขุได้ฟื้นฟูขึ้นอีกครั้ง
ในยุคโมโมยามะ โทโยโทมิ ฮิเดโทย์ได้จัดการฌาปนกิจของโอดะ โนบุนากะ และได้สร้างวัดโซกันอินเพื่อแสดงความกตัญญูกตเวที โดยบริจาคที่ดินวัด ซึ่งทำให้เกิดการสร้างวัดโดยขุนศึกในยุคสงคราม และนำไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองอย่างยิ่ง
7 กันยายน 2567

เป็นวัดหลักของนิกายเซนรินไซที่เรียกว่า "ริวโฮซัน" สร้างขึ้นในปีที่ 4 ของการปกครองยุคโชวะ (1315) โดยการสนับสนุนจากอาคามัทสึ เอนชิน ผู้พิทักษ์ในภูมิภาคฮันชู แห่งยุคคามาคุระ เป็นผู้ก่อตั้งโดยไดโต้โกคุชิ ซูโฮเซนไมโช หลังจากนั้นได้รับการอุปถัมภ์อย่างมากจากจักรพรรดิฮานะโซและจักรพรรดิตันไดโง จนกลายเป็นวัดประดิษฐานพระบรมศาสดาแห่งราชวงศ์เหนือและใต้ ในยุคมุโระมาจิ วัดแห่งนี้ประสบกับการทำลายล้างจำนวนมากจากสงครามโอจิน แต่ได้รับการฟื้นฟูโดยพระไอคิว ในยุคโมโมยามะ โทโยโทมิ ฮิเดโยชิได้จัดพิธีศพให้กับโอดะ โนบุนากะ และเพื่ออุทิศส่วนบุญให้กับโนบุนากะ เขาได้สร้างวัดโซะมิน อิน พร้อมกับบริจาคที่ดินวัด ซึ่งถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้มีการก่อตั้งแท่วัดโดยซามูไรในช่วงสงครามประเทศอย่างต่อเนื่องและเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก

ความคิดเห็น

แสดงเพิ่มเติม